Sabret! İşleri zora çeviren de Allah, Zordan çeviren de… Sen umudunu yitirme! Güzel şeyler olmadan önce, İşler her zaman ters gider. Kışın en çetin günleri yaşanmadan, Baharın gelmediği gibi… Sakın umutsuz olma! Ve unutma; “Hiç kimse kendisi için gizlenen müjde ve mutluluğu bilemez.” (Secde sûresi/17)
Güzel şeyler zaman alır. Bazen de zaman güzel şeyleri alır… Hiçbir karşılaşma tesadüf değildir. Hayatına giren-çıkan herkes, ya bir lütuftur ya da bir imtihan. Unutma, deniyorsan ama olmuyorsa; deneniyorsundur. Öyleyse tevekkülden daha huzurlusu var mı? Ne güzel duadır; Allah’ım! Bir gün ümidimi kaybedersem, yazdığın kaderin hayallerimden daha güzel olduğunu bana hatırlat!
Sen yere göğe sığdıramazsın, bir avuç toprağa sığdırır ecel… Ellerinden son bir kez tutmak istersin, Toprak dolar avuçlarına. Canın gider, canının cananı gider, canından gider… Ama sen gidemezsin; Kalakalırsın hüznün mahzenlerinde, mahzun bir halde. Annenle birlikte kalbinin yarısını da toprağa koyarsın. Hiç ağlamadığın gibi ağlarsın, hiç bakmadığın gibi bakarsın. Hiç yanmadığın gibi yanar, hiç olmadığın gibi kanarsın. Dipsiz bir keder kuyusuna düşerken, Bir umut ararsın, bir dayanak. Son anda tutunur ellerin bir ayete. Ve ayet fısıldar kulağına… “Rabbin seni terk etmedi!” (Duha Suresi,3)
Ne güzel duadır:
“En hayırlı insanlara çıksın
Gittiğin bütün yollar!”
Sabret!
Allah geciktiriyorsa
Güzelleştiriyordur…
Çektiğin zahmet gün gelir
Rahmete dönüşür.
Sabret!
Dünya hesap değil, nasip yeri.
Nasipte ne varsa o gelir önüne.
Bak ayet ne diyor:
“Şüphesiz, Rabb’in sana verecek ve sen de hoşnut olacaksın.” (Duhâ, 5)
