Kör bir kuyuda yüreğim. Güneşimi çaldı birileri. Karanlık doldu her yanıma. Hapsoldu bir kafese ruhum. Lisanıma kezzap döktüler, yangınlarda kaldı kelimelerim. Avuçlarımda noktalar. Tüm cümleler son buldu. Ve yıldızlar kaydı göğümden. Ay gelmez oldu gecelerime. Günlere dönmez oldu dünya. Zamanın dibine takıldım ve hatta çakıldım. Lügatimden çıktı tüm bilinmişlikler.
Dünyaya hiç gelmemişçesine yabancı, herkesi tanıyormuşçasına tecrübeli.
Ama yalnız. Bir başına. Başım bile ağır bana. Alemi yüklendim sırtıma. Ne yolum belli ne menzilim.
Kör bir kuyuda yüreğim. Karanlıkları hıfzettim. Ezberledim duvarları. Yine de tutunmaz ellerim.
Kör bir kuyuda yüreğim. Yusufça değil masumiyetim ama bir kervan beklemekteyim. Mısır değil niyetim lakin rüyalarımın tabirini dilerim.
Rüyaları zindan olanın tabirine bir Yusuf yetişir.
Tam 40 gün oldu.
Her gün geldim başucuna.Kendimi senin gittiğine inandırmak için her sabah koştum geldim.Bazen yalnız geldim,bazen Sema ile.Ama hep çantamda lacivert kaplı kitapla geldim.
İşte bugün huzurundayım.40 gündür sensiz lakin sabırlıyım.Elime aldığım günden beri açmaya cesaret edemediğim bu kitabın kapağını,senin huzurunda açmaya geldim.
Öyle bir okuyacağım ki kendim yazmış gibi değil kendime yazılmış bir kitap gibi.
