Cam kırıklarıyla süslenmiş yollarda
ayakları kanaya kanaya benimle birlikte yürüyen babama.
Neredeyse kendim kadar sevdiğim anneme.
Beraberce gemiler yaptığımız eşim Betül’e,
2 yaşındaki manyak kızım Berfin’e
ve tüm insanlık alemine ithafımdır.
“Ben Dünyanın En Akıllı İnsanıyım” dediğimde dostlarım bana: “Madem bu kadar akıllısın neden sen de Edison gibi, Einstein gibi, Newton gibi… Bir şeyler icat etmiyorsun?” dediler. Ben de onları haklı buldum… Ama galiba biraz yanlış anlamış olacağım ki, ben ampul icat etmek yerine Edison icat etmeye karar verdim.
Bugünlerde “Kashna” adını verdiğim kendi öğretimle dahi yetiştiriyorum. Edison yetiştiriyorum. Einsetin yetiştiriyorum, Newton yetiştiriyorm.. Bu kitabımda “Kashna Öğretileri”nin hiç olmazsa bir kısmını seninle de paylaşmak isterdim.
“Çözebilmem Umuduyla”…
Herkesin kendine göre bir dağı vardır ve herkes kendi dağında yaşar mevsimleri. Senin güneşin yakamaz beni, benim kışımla da sen asla zatürree olamazsın.
Şimdi çık kendi dağına, ayakkabılarını çıkar ve koş. Doludizgin koş! Arkana bile bakma koşarken. Bakma; çünkü arkanda hiç kimse yok! O dağ sadece senin. Ayağını basmadığın hiçbir şer kalmasın. Her yerini ezbere bil bu dağın. Yeni ağaçlar dik dağına. Ağaçlarla yeşile boya.
Gururla dolaş. Adımların hep büyük olsun. Büyük yaşa! Hiçbir zaman korkutmasın ölüm seni ve daima emin ol; sen ölmeden kimse gelmeyecek senin dağına. Ölünce gelecekler ve: “Burada koca yürekli bir dağcı yaşardı.” Diye yazacaklar senin zirvelerine; ama bu senin umurunda bile olmayacak. Sen zaten senelerce koca bir dağcı olduğunu bilerek yaşamıştın.
