Hz. Cüveyriye (ra), Benî Mustalik Gazvesi’nde kavminin liderinin kızı olmasına rağmen esir düşmüştü. Peygamber Efendimiz (sas) cariye hüviyetindeki Hz. Cüveyriye’yi (ra) azat edip hürriyetine kavuşturdu. Ayrıca ona evlenme teklif etme inceliğinde bulunup onunla evlendi. Hendek Gazve’sinde Peygamber Efendimiz (sas) ile yapmış oldukları antlaşmayı bozan Benî Kurayza, gazvenin hemen ardından muhasara altına alınmış, neticesinde kabilenin kadın ve çocukları esir edilmişti. Bu gazvede kocası öldürülen Hz. Reyhâne (ra) de esirler arasındaydı. Peygamber Efendimiz (sas) Hz. Reyhâne’yi (ra) de kendisine eş olarak seçti. Hz. Mâriye (ra), bir cariye vasfıyla doğduğu topraklardan tamamen ayrıldığının farkında olarak, Mısır’dan hiç bilmediği bir dilin ve dinin yaşandığı bir diyâra doğru yola çıkmıştır. Onu bir hediye olarak Hz. Peygamber’e (sas) gönderen Mukavkıs, Hz. Mâriye’nin (ra) karakterinde bu tür bir zorluğa göğüs gerecek sağlam bir duruş ve uyum kabiliyeti görmüş olmalıdır. Bu çalışma ortak özellilere sahip üç annemizi; farklı yönleriyle hayalarını ele almaktadır.
Hz. Ümmü Habîbe (ra), Mekke liderlerinden Ebû Süfyân’ın kızı olması ve Habeşistan’a hicret ettikten sonra kocası irtidat eden bir kadın olarak İslâm’da sebat göstermesi, o dönemde birçok insanın kaçındığı bir davranış olması yönüyle Hz. Ümmü Habîbe’nin (ra) az rastlanan cesur bir seçimde bulunduğunu göstermektedir. İslâm kardeşliğinin, akrabalık bağları ve dünyevî menfaatlerin önüne geçtiğinin en güzel örneğini sergileyen Hz. Ümmü Habîbe’nin (ra) müşrik babası Ebû Süfyân’a karşı Resûlullah’ı (sas) tercih etmesi onun imanının kavîliğini gösterir. Adeta “İbrahim babasının Allah düşmanı olduğunu anlayınca ondan uzaklaştı. Şüphesiz ki İbrahim, gerçekten çok duyarlı ve yumuşak huylu biriydi.” (et-Tevbe, 9/114) ayeti onun hayatının bir emsali olmuştur. Onun hayat hikayesinin, İslâm kardeşliğinin en büyük değer olduğunu hatırlatması umuduyla…
Müminlerin Anneleri’nden Hz. Sevde’nin (ra), fedakâr ve vefakâr kişiliği, gerek İslâm’ı kabulünden sonra yaşadığı sıkıntılarda gerekse Hz. Peygamber’le (sas) evli bulunduğu dönemde dikkatimizi çeker. Bununla birlikte bir peygamber eşi olarak, Hz. Peygamber’in (sas) diğer bazı eşlerinde görüldüğü kadar kendisini ön plana çıkaracak aktif bir rol üstlenmemiştir. Hz. Zeyneb bint Huzeyme (ra), yoksullara sadaka ve infak faaliyetlerinden dolayı “Yoksulların Anası” unvanını almıştır. İyilik ve ihsan sahibi annemiz selamet içinde yaşadığı gibi selamet içinde ebedi istirahatgâhına çekilmiştir. Bu dünyadan çekilirken “Son Peygamber’in Eşi” ve “Müminlerin Annesi” olma şerefiyle ödüllendirilmiştir. Hz. Meymûne (ra), ise kendisini Resûlullah’a (sas) hibe etmesi ilim, takva, sadakat, sünnete ittiba, vefası ve takvasıyla temayüz etmiştir. Nitekim Hz. Âişe (ra), onun hakkında “Meymûne, en muttakimiz ve sıla-i rahimi en çok gözetenimizdi.” demiştir.
