€11,39
Çocuk beyninin hayatının ilk altı yılında bir daha hiç sahip olmayacağı kadar büyük bir potansiyeli vardır. Fakat bu, çocuklarımızı küçük birer dâhiye çevirmek zorunda olduğumuz anlamına gelmez zira bunu yapmak hem imkânsızdır hem de baskı altında kalan beyin ilerlemek yerine tam tersine yolunu kaybeder.
Yıllarca insan beyni üzerine çalışmış olan nöropsikolog ve psikoterapist Álvaro Bilbao, nörobilimin, çocukların tam düşünsel ve duygusal gelişime ulaşmaları için anne babalara ve tüm eğitimcilere sağladığı bilgileri kitabında bir araya getiriyor. Üç çocuğunu yetiştirirken bizzat kendisinin de uyguladığı basit ilkeler, anne ve baba rolünüzü layıkıyla gerçekleştirmenize ama en önemlisi de çocuğunuzla eşsiz ve özel bir bağ kurmanıza yardımcı olacak. Ödül ceza sistemi içinde yaptığımız doğru bilinen yanlışlar, teşvik edici sandığımız ancak aslında özgüveni zedeleyen cümlelerimiz gibi günlük hayattaki rutinimizde küçücük değişiklikler yaptığımızda çocuklarımızın neler başarabildiğini görmek âdeta bir mucize etkisi yaratacak.
1 vorrätig
| Autor |
|---|
Sevgili anneciğim,
Mini minnacık bir battaniyenin içinde beni eve getirdiğin günü hatırlıyor musun? Bana aldığın kıyafetler bile üzerime büyük gelmişti. Belki küçük bedenime bakıp nasıl büyüyeceğimi düşünmüştün. Hatta belki biraz korkmuştun. Oysa aradan aylar geçti ve ben ilk yaşımı doldurdum bile…
Şimdi seninle yepyeni bir eşiğin girişinde duruyoruz. Bebeklikten çocukluğa doğru hızla yürüyen küçük bir kâşifim artık. Tabii benimle birlikte, bana dair heyecanların, kaygıların ve soruların da büyüyor. Mutlu bir çocuk olmam için her şeyi doğru yapmak istiyorsun.
Merak etme! Bu konuda en büyük yardımcın yine ben olacağım. Bakımımdan beslenmeme, oyunlarımdan gelişimime kadar bilmen gereken tüm bilgileri tek tek sana anlatacağım.
İşte çocukluk yıllarımda ihtiyacın olan tüm bilgiler!
Benim dünyama konuk olmaya hazır mısın?
Annelerin çocuk eğitimiyle ilgili yakından takip ettiği yazar Hatice Kübra Tongar bu kitabında çocuğun dilinden sesleniyor. 1-5 yaş çocuğunu yakından tanımak, isteklerini ve ihtiyaçlarını anlamak için rengarenk bir başucu kitabı!
Eşimle tartıştık, ‘Erkeksen beni boşarsın!’ dedi. İki çocuğumuz var, eğitim seviyesi ve dini bilgisi ham; ne yapmalıyım ben bu söz üzerine? Erkeklik yap ve boşama. Zira eşin seni, erkeklik adına düşüklüğe çekmek istemiş. Seviyenizi yüksek tutun. Erkeklik gösterin, sabır gösterin, sebat gösterin ama tuzağa gelmeyin. O sözü o söylemedi, şeytan söyletti. Cevabınız şeytanın istediği gibi olursa sonuçta kimin mutlu olacağını bilmelisiniz. Çocuklarınıza acıdığınızdan değil erkek olduğunuzdan dolayı tuzağa düşmeyin. Sonunda kazanan siz olursunuz. Allah sabrınızı mübarek kılsın.
Hangi eğitim sistemi içinde olursa olsun, teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin, öğretmenin öğrenciyle göz göze geldiği bir an vardır. Bu kitap, öğretmenin öğrenciyle
göz göze geldiği o anın gücünü anlatmaktadır.
O anda öğretmen, öğrencinin gönül kapısından girerek zihnine ulaşır. Ve işte o an eğitim başlar. Öğretmenin gücü binlerce yaşam inşa eder…
Deneyimli bir eğitimci dostumun dediği gibi, “Sadece eğitimin değil, ülkenin lokomotifi öğretmendir. Gücünün sınırı tahminlerin çok ötesindedir.”
Öğretmenim Bir Bakar Mısın? öğretmenin kuşaklar boyu devam eden gücüne tanıklık yapmak için yazıldı.
Peki, sen, ey arkadaşım, sen!
Benim derdim seninle.
Senin özgürlüğün nereye kadar?
Sen ne zaman özgür olacaksın.
Ne zaman kurtulacaksın, seni kendine köle yapan sistemden?
Ne zaman kurtulacaksın, ömrünü kemiren boş işlerden?
Ne zaman isyan edeceksin, seni dünyaya her geçen gün daha fazla bağlayan hedeflere.
Biriktirmek, biriktirmek ve hiç paylaşmamak; zevke dalıp ümmeti unutmak nereye kadar?
Elbette biz, arkadaşım, biz. Bizim bu gidişimiz nereye kadar?
Fe eyne tezhebuun? Nereye bu gidiş? Nereye bu gidişimiz?
Zorlaştırmayın kolaylaştırın. Sevdirin, nefret ettirmeyin…”
Hadis-i Şerif
Eğer biz namaz vakitlerini değil de dizi saatlerini dört gözle bekliyorsak…
Eğer Peygamberin çocuklara kaşlarını bile çatmadığını biliyor ama bir yandan çocuğumuzu dövüp sövüyorsak…
Eğer oruç tuttuğumuzda hırçın, kızgın, tahammülsüz oluyor ve çocuğumuza ‘zaten oruçluyum…’ diye başlayan cümleler kuruyorsak…
Eğer çocuğun oyununu bölmemek için secdelerini uzatan Nebi’ye rağmen namazda önümüzden geçti diye çocuğumuzu azarlıyorsak…
Eğer Hz. Ömer’in adaletini anlatırken iki kardeş arasında adil olmayı başaramıyorsak…
Eğer Hz. Osman’ın hayâsından bahsediyor ama ahlaka aykırı görüntüleri televizyonla evimize davet ediyorsak…
Eğer Hz. Ali’nin ilminden övgüyle bahsedip, en son ne zaman kitap okuduğumuzu bile hatırlamıyorsak…
Eğer hatim üstüne hatim yapmamıza rağmen Kur’an’ı anlamak ve yaşamak için hiç gayret sarf etmiyorsak…
Eğer çocukları camiden kovuyor, gerekçe olarak da çocukluk şakımalarını gösteriyorsak bir yerlerde bir hata yapıyoruz demektir.
Hatice Kübra Tongar, çocuklarımıza nasıl bir anlayışla, ne zaman, hangi yöntemlerle, zorlamadan, sevdirerek ve oyunlar oynayarak nasıl din eğitimi vereceğimizi adım adım anlatıyor.
Kardeş kıskançlığı neden olur? Kardeşler nasıl “kardeş kardeş” geçinir? Biz ebeveynlerin işini kolaylaştıracak yöntemler nelerdir? Bu kitap hem kendi çocukluk öykümüze, hem de bugün satır satır yazılan evlatlarımızın kardeşlik ilişkisine doğru bir yolculuğa çıkaracak bizleri… Önce kendi sebeplerimizi, sonra çocuklarımızın sebeplerini anlamayı ve kabul etmeyi anlatacak. Her bir başlık, yöntem ve teknikler kullanarak ‘kardeş kıskançlığı’ meselesini yönetebilmenin ve en aza indirebilmenin kilit noktalarını sunacak. Yüz binlerce anneye rehber olan Fıtrat Pedagojisi ve Bağırmayan Anneler kitaplarının yazarı Hatice Kübra Tongar, üç çocuklu bir hayatın serencamını, zorluklarını ve kardeşler arasındaki dengenin sırlarını deneyimler ve pedagojik yöntemlerle birlikte kaleme aldı. Evini, çocuk “bağırtıları” yerine çocuk “cıvıltıları” sarsın isteyen tüm anneleri bu keyifli yolculuğa bekleriz… Çünkü kardeş kıskançlığı “yönetilebilir” bir süreçtir. Yeter ki yönetmeyi bilelim…
Allah Teâlâ’nın bize verdiği en büyük nimetlerden biri de çocuklarımızdır. Bu nimetin büyüklüğüne oranla imtihan edildiğimiz de bir gerçektir. Bu imtihan süreci henüz onlar dünyaya gelmeden eş seçimiyle başlamakta ve dünyaya geldikten sonra da devam etmektedir. İmtihanı başarıyla sonuçlandırabilmek için onların here anlarıyla bir yöntem dâhilinde ilgilenmek zorundayız. Eğer bu ilgi bir an bile kaybolacak olursa çocukların yaşadıkları çevre/sokak onları istediği gibi yetiştirebilmektedir. Bu anlamda “sokak çocuğu” deyimi eğitiminden anne-babanın elini çektiği metruk çocuklar için kullanılan bir ifadedir. Gerekli eğitim ve öğretim verilmediği zaman köşklerde ve sırça saraylarda yetişen çocuklar dahi niteliksel anlamda “sokak çocuğu” olabilirler.
“Ne kadar değerli insan gördüysem onların çocuğa değer verdiğini de gördüm.
Çocuğa değer vermek bir lütuf değil, insan olmanın gereğidir. Bu gerekliliğe önem veren ebeveynlerin çocukları hayatla barışık yaşar. Yeri geldiğinde coşkuyla gülebilen, gerektiğinde hüzün duyabilen çocuklardır onlar. Gözleri ışıl ışıl, ‘insan olmanın değerini’ duyarak yaşamış çocuklar…
Ne kadar sorunlu çocuk gördüysem, hepsinin ‘çocuk deyip geçilmiş’ olduğunu da gördüm.
Çocuk deyip geçmemek için çocuğun kim olduğunu bilmek gerekir.
Çocuk kimdir ve nasıl yaşar? Kişiliği nasıl gelişir? Duyguları nasıl oluşur?”
Adem Güneş Çocuk Deyip Geçmeyin’de bir çocuğun gözünden bakıyor hayata. Her bölümde yeni düşünce ufukları geliştiriyor. Kimi zaman “Dikkat dağınıklığı yoktur, o zaten çocuğun normal halidir” diyor, kimi zaman “çocuk eğitiminin ceza ile olamayacağına” dikkat çekerek yetişkin-çocuk ilişkisinin temeli olan “güven” duygusunun altını çiziyor.
